machu picchu

ik loop wat achter in mijn reisverslagen, ik heb het veel te druk en leuk hier haha! Want dit tripje naar Machu Picchu is inmiddels al twee weken geleden, desalniettemin was mijn trip zo ontzettend leuk dat ik het zeer de moeite waard vind om er alsnog over te schrijven, dus bij deze.

Aanvankelijk schrok ik erg van de prijzen die aangekondigd staan voor dit uitstapje (zo'n 200 dollar... voor een weekendje). Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter dat er ook een goedkopere optie bestaat, in plaats van met de trein ga je met een busje en nog een stukje lopen. En zo kostte dit tripje mij 90 dollar (het had zelfs 75 dollar kunnen kosten als ik van te voren een internationale studentenkaart had aangevraagd, maar dat terzijde).

De avond voor mijn trip leek het mijn huisgenoten erg gezellig als ik mee uit ging, in de bus kan je immers prima slapen. En aangezien ik de moeilijkste niet ben ging ik dus mee en had ik een briljante avond, ondanks dat ik wel een stuk eerder wegging dan Luis en Alyssa. Het vroege opstaan (6:00/6:30) was gelukkig ook geen probleem, ik had al een ontbijtje gekocht en dat smaakte prima. Iets minder was het weer, het regende. Toch ging ik met mijn goede gedrag op tijd richting het reisbureau, wie echter zuid-amerikanen kent weet dat zij enige tijd zullen wachten wanneer het regent. Na een kwartiertje kwam er iemand me vertellen dat we op de plaza zouden wachten, daar kon je overdekt staan. Mijn broek was inmiddels helaas al nat... De bus die om 7:00/7:30 zou vertrekken vertrok uiteindelijk om en nabij 8:00, maar dat mag natuurlijk de pret niet drukken.

De busreis zelf was een bijzondere ervaring, een tocht vol haarspeldbochten langs afgronden dwars door de andes. Echter was dit een speciale editie, terwijl jullie in Nederland genoten van tropische temperaturen begaf ik mij enige tijd in de sneeuw tot halverwege mijn onderbeen. Normaal gesproken ligt er door de hoogte wel wat sneeuw aan de rand van de weg, maar dit deed mij toch meer denken aan de alphen op weg naar wintersport. Aangezien niemand hier natuurlijk op voorbereid was, en winterbanden en sneeuwkettingen hier zo goed als niet bestaan, was er wat op onthoud op de route. Daarnaast kon ik de rijvaardigheid van de chauffeur niet zo waarderen, dat in combinatie met uitgaan de vorige avond en de haarspeldbochten was verre van ideaal.

Enfin ik was dan ook blij toen we aankwamen in hidrolectrica en na een lunch onze weg op de benenwagen konden vervolgen. Het pad waar langs we liepen is interessant te noemen! We liepen namelijk pal naast het spoor van de trein naar Aguas Calientes. Hetzelfde spoor moesten we soms gebruiken om een klein riviertje over te steken en ook een lange roestige brug bracht ons over het water. Andere bijzondere passages betroffen tunnels van ca 100m lang, waarvan ik vooral hoopte dat er geen trein zou passeren. Door onze vertraging werd er echter nog een extra dimensie aan deze tocht toegevoegd, halverwege werd het donker en liepen we met enkele zaklampen verder. Na 2,5 uur lopen, wat overigens vooral heel gezellig was, bereikte we aguas Calientes, hier zouden we eten en de nacht doorbrengen. Ook kregen we alvast een ontbijtje en werden we voorgesteld aan onze gids van de volgende dag.

Die volgende dag begon trouwens erg vroeg, we moesten namelijk om 6:30 a 7:00 boven in Machu Picchu zijn voor de tour. Om 4:00 ging dan ook de wekker zodat ik wat kon eten, ik doe namelijk niet aan fysieke inspanning zonder te hebben gegeten, alvorens ik 1,5 a 2 uur naar boven zou lopen. Ik had afgesproken met wat mensen, maar we konden elkaar niet vinden. Waarop ik besloot gewoon maar te gaan, er zouden genoeg mensen naar boven lopen. Dit was dan ook het geval, en al in de rij had ik aanspraak met mensen. In de rij kwam ik achter nog iets leuks, je bleek je paspoort mee te moeten nemen en die had ik dus bewust thuis gelaten, want heh duur belangrijk document. Gelukkig heb ik wel altijd ergens een kopie paraat op mijn telefoon, na wat spanning in de rij (Ik zou toch wel naar boven mogen) werd ik gelukkig uit mijn lijden verlost en kon ik naar boven lopen. Dit pad bestaat uit een trap met gladde ongelijke treden die steil naar boven gaan. Gelukkig dat ik de nodige training gehad heb door dagelijks de resterende 200m in Cuzco naar boven te lopen in mijn huis. Daarbij had ik me aangesloten bij mensen die over een iets minder goede conditie beschikten, of die simpelweg nog niet genoeg gewend waren aan de hoogte waardoor mijn tocht naar boven prima verliep. Helaas heb ik hier weinig foto's van, het was immers nog donker. Maar ik vond het zeer mooi met de wolken boven het dal en zelfs boven de bergen. Daarbij was ik allang blij dat het ondanks de voorspelling die dag niet regende woohoe.

Eenmaal boven trof ik de rest van mijn groepje die ons al zaten op te wachten, een groot deel was met de bus naar boven gegaan. Bij de ingaan bleek echter dat ik wederom mijn paspoort moest laten zien. Al snel merkte ik dat ze iets wat minder makkelijk waren dan beneden, en ik wilde natuurlijk niet die trap voor niks op hebben gelopen. Ik hing daarom een zielig verhaal op dat mijn paspoort was gestolen, ik wachtte op een nieuwe en dat iedereen mij verteld had dat een kopie voldoende was. Ik kan je zeker niet aanraden om met alleen een kopie van je paspoort naar machu picchu te gaan, maar het is me gelukt om binnen te komen.

Mijn groep splitste zich vervolgens in een spaanstalige tour en een engelse tour, aangezien de engelse groep gevuld was met meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd sloot ik me ook daarbij aan eveneens als een Chileens meisje van dezelfde leeftijd. Rond 7:00 was het ook nog eens rustig in het park en hebben we alles goed kunnen bekijken. Alhoewel ik denk dat de foto's voor zich spreken, doen ze eigenlijk te kort. Hoe bijzonder is het dat men deze plek midden in de hoge andes heeft gebouwd! Ik kan me niet voorstellen hoe de vroegere beschaving met enorme stenen dezelfde trap op liep als ik deze ochtend gedaan had. Het was mooi en het uitzicht was waanzinnig. Na de tour had ik nog kort de tijd om door het park te lopen, dit deed ik uiteraard in goed gezelschap waar later ook een stel lama's zich bij aansloot. Diezelfde lama's achtervolgde me toen ik een koekje probeerde te eten, het leverde hilarische foto's op die ik nog van iemand moet krijgen ;). Een ander van ons wilde de liefde eerder verklaren aan de lama's, maar werd in haar poging afgewezen. Geen makkelijke beesten dus, moeilijke liefdesrelaties ook, ze gaan de verkeerde achterna. Na deze lama sessie was het tijd om DE welbekende foto's met uitzicht over de terrassen te maken, we gingen dus verder omhoog en maakte de welbekende foto.

Helaas helaas kwam al redelijk snel een einde aan mijn tour door machu picchu. Ik moest weer terug naar beneden naar Aguas Calientes en vervolgens nog terug lopen naar hydrolectrica. Samen met twee anderen besloten we de bus naar beneden te nemen, we moesten daarna immers nog 2 uur lopen en de trap zou vol staan met mensen die omhoog gaan. Nu lijkt dalen me ook enger, de treden waren namelijk redelijk glad. Na aankomst in Aguas Calientes kochten we nog wat water en lunchten we. De buschauffeur had op de heenweg erg duidelijk laten merken dat hij op niemand zou wachtten en dus begonnen we ruim op tijd aan onze tocht terug. Dit keer genoten we wel van daglicht gedurende de hele route en was er wel tijd genoeg om foto's te maken, waardoor ik jullie kan laten zien hoe bizar dit paadje is.

En rond een uur of 15:00 waren we dan ook bij de bus en kwam er een eind aan de soms zware, rare, maar vooral prachtige tocht en keerden we terug naar Cuzco, waar ik nog steeds kan nagenieten van deze trip!