'alleen' reizen: Antigua, Santa Cruz

Het echte avontuur begon natuurlijk pas toen ik eenmaal in Antigua was. Al snel druppelden er andere nieuwe gasten binnen in mijn dorm, laat zeggen een kwartier na mijn aankomst. Het was dan ook niet moeilijk om iemand te vinden om de stad mee te verkennen of om mee te lunchen. Antigua is zo'n klein schattig stadje waar bijna alles op elkaar lijkt. Ondanks dat het klein is was het wel erg levendig en helaas ook erg toeristisch. Echter probeerde ik en mijn dormmates overdag het enorm toeristische te vermijden. De lokale markt was echt groot favoriet. 'S avonds wel meer naar toeristische plekken vertrokken, waar we een grote groep internationale taalstudenten ontmoette. In Antigua is het vrouw zijn echt een geluk, er is elke avond wel een of andere ladies night. Voor zo'n vijftig eurocent kon ik van alles met rum of wodka drinken. Echter was ik nog wat moe en wilde ik op tijd terug, met de nadruk op wilde. 'S nachts is het erg donker en kan je de bergen niet zien, terwijl deze overdag juist helpen met navigeren. Ik leek alleen maar rondjes te lopen en kon het hostel niet vinden, wat ik wel vond was het plein waarnaast de bar was. Aangezien ik al wat rondjes gelopen had besloot ik gewoon terug naar de bar te gaan en nog wat te drinken. Tegen het einde ben ik naar het hostel gelopen met mijn twee mannelijke dormmates, die ook de weg niet konden vinden. Uiteindelijk hebben we bijna drie kwartier rondjes gelopen in de stad en erg gelachen. Alhoewel Guatemalanen je meestal erg graag willen helpen, zijn ze 's nachts niet echt erg van waarde. Ach ja, we hebben in elk geval gelachen. De dag erna toch maar een hoedje gekocht, de zon is erg fel en mijn hoofd bedekken daarom erg fijn. En alle grote pleinen van Antigua gezien. 'S avonds nog een drankje gedaan, ik kon echt niet meer want door de kwaliteit van mijn dormbed had ik nauwelijks geslapen. Dit keer vond ik echter in één keer mijn hostel terug, I'm proud. Die nacht best goed geslapen, had het betere bed dat vrijgekomen was immers geclaimd. 'S ochtends nog snel ontbeten voordat ik weer zou doorreizen, ik wilde de bergen wel eens van dichtbij bekijken en het atitlan meer scheen ook erg mooi te zijn. Echter was de weg hier naartoe vrij lastig. Er was een of andere demonstratie van leraren die de weg blokkeerden. In het busje zaten twee amerikanen die bij een resort aan het meer werkte. Aangezien ik niet in het donker op zoek wilde gaan naar een hostel, hebben zij een voorzichtige reservering voor mij en iemand anders gemaakt. GElukkig bleek dat we toch redelijk konden doorrijden in het busje. Maar ik hoorde dat het 'resort', wat luxer klinkt dan het lijkt er waren immers ook gewoon dorms, direct aan het meer lag. Ik was natuurlijk gelijk om en heb geen moment getwijfeld om de bood van panajachel naar Santa Cruz de laguna te nemen. En oh wat was het mooi en genieten; er was elke avond een driegangen diner, het uitzicht was to die for, er waren veel buitenlanders en een heerlijke lounge en heel fijne bedden. Die avond een beetje gechilled en met andere gesproken. De dag erna eerst naar het dorpje gelopen, wat bovenaan de nogal steile berg lag. Maar het was het waard, boven wachtte mij een heerlijk ontbijtje welke ik at bij een prachtig uitzicht. In het dorpje snel een lunch gekocht, welke belachelijk goedkoop was (0,30 cent voor twee broodjes en een banaan) en daarna in een hangmatje een boek gelezen en 's middags een tijdje door de bergen gewandeld. Oh wat heb ik genoten, het was zo ontzettend mooi!!!!! Het was alleen wel erg warm, maar hé erna ben ik gewoon het meer in gesprongen om even te zwemmen. Na het, wederom heerlijke, eten werd er een pubquiz gehouden en erna ben ik lekker mijn bed in gekropen. Ik wilde eigenlijk nog heel graag kayakken, maar omdat mijn shuttle voor 16:00 niet geregeld kon worden leek het me beter om na het ontbijt te vertrekken om zo meer kans te hebben op tijd in Quetzaltenango te geraken. De enige optie was echter een prive busje of the chickenbus. Het overstappen leek me alleen niks, dus nam ik een taxi tot het punt waarop de chickenbus direct naar Quetzaltenango zou vertrekken. Ik snap nu waarom ze het chickenbus noemen, er zaten drie mensen op twee persoonsbankjes en de mensen die stonden, ik dus, stonden tegen elkaar aangeplakt. Echt busje 12 op maandagochtend is er niks bij! Ach ik kan wel lachen om deze ervaring, maar ik neem toch liever de gewone bus voor de volgende keer. Gisteren kwam ik dus aan in de stad waar ik de komende tijd zal verblijven. Het hostel was helaas niet zo gezellig en wel erg hippie achtig, ik voelde me redelijk ongemakkelijk en ben daarom vrijwel direct verhuisd naar een privékamer (dit was maar een euro duurder). Bovendien moet ik de komende tijd mijn kamer waarschijnlijk delen dus wat privacy is ook erg fijn. Helaas kon ik geen taxi vinden, dus ben ik 's avonds niet meer uitgeweest om mijn verjaardag hier te vieren. Wel heb ik alle verjaardagskaartjes meegenomen en had ik die uitgestald in mijn kamer :). Vanmorgen natuurlijk even alle felicitaties gelezen en de nodige mensen van thuis gesproken. Om 11:00 was de checkout en dus ook even geen wifi. Op de talschool mn spullen gedropt en taart gegeten met een amerikaanse. En nu nu is iedereen er inclusief mijn gastmama kortom time to go