Cuzco

Alweer bijna 3 weken geleden stapte ik in het vliegtuig op weg naar Peru. Aangezien dit blog toch nog bestaat en het toch wel handig en leuk is, ook voor mezelf om alles makkelijk terug te vinden toch nog een blogje.

Goed drie weken geleden dus vanaf Schiphol via Houston op weg naar Lima. Die vlucht zelf verliep helemaal prima, de drama eromheen is echter van een andere orde. Op Schiphol moest ik via een zelfservice inchecken, normaal geen probleem, maar nu werkte het niet. Ik werd doorgestuurd, het vliegtuig bleek overboekt, maar ze gingen wat schuiven her en der dus ik zou nog een stoelnummer te horen krijgen. Ok beetje vreemd, maar ik ging er vanuit dat dit wel goed zou komen. Pas vlak voor het boarden kreeg ik dan mijn boardingpas met stoelnummer en kon ik dus gewoon instappen. Zoals ik al zei verliep de vlucht prima, alleen een beetje vertraging wegens onweer boven Houston. Ach ondanks de korte overstaptijd moest dit wel lukken, dacht ik zo. Laat ik zeggen dat de opmerking Houston we have a problem wel vaker toepasselijk is... Allereerst was de bewegwijzering op het vliegveld erg slecht, wat niet erg prettig is als je al maar 2 uur overstaptijd had en door de vertraging dus nog iets minder... Als je dan even vraagt waar je heen moet voor de overstap en je ook nog eens verkeerd wordt gewezen ben je niet blij. Zeker niet als er vervolgens een heeeeeeeeeeeeeele lange rij staat om o.a. je bagage opnieuw in te checken. Echter had ik vantevoren op schiphol gevraagd of je inderdaad je bagage moest pakken of dat deze werd doorgelabeld, volgens de medewerkster van United Airlines daar hoefde dat gelukkig niet, ik zag mijn tas, die door zijn KNALgroene regenhoes die eromheen zat echt heel erg opvalt, dan ook niet op de band liggen en sloot me dus aan in de mega lange rij. Helaas vorderde deze niet zo snel en was het al bijna tijd om te boarden, dus heb ik maar gevraagd of ik voor mocht en gelukkig scheelde dat me uiteindelijk genoeg tijd. Althans ik rende naar de douane en naar het boarden. Dit vliegtuig naar Lima was overigens ook bijna helemaal vol, en dus duurde het boarden wel even, voor niks zo snel gerend dus. Verder prima vlucht, op tijd geland, helemaal fijn... totdat de bagage kwam, of eigenlijk mijn tas kwam dus niet!Ook niet met de volgende lading. Dus hup op naar de balie om dit te melden. De tassen zouden morgen aankomen op Lima, heel fijn maar ik vloog de volgende middag door naar Cuzco. Dat was gelukkig ook geen probleem, mijn tas zouden ze doorsturen naar Cuzco en die zou er zondag zijn. Door dit gedoe had ik inmiddels 2 uur op onthoud, dat terwijl er mensen van het hostel mij zouden oppikken, ik voelde me dan ook lichtelijk schuldig dat ik hen zo lang had laten wachten en bovenal hoopte ik dat ze er nog zouden staan. Dat was gelukkig wel iets wat perfect ging en ook mijn slaapkamer en bed waren heel erg fijn, vooral na die lange reis. En ook s ochtends was ik blijverrast met een warme normale (niet elektrisch via de douchekop) verwarmde douche. Ook verkocht het hostel T-shirts, dus ik kon na een lekker ontbijtje fris verder naar Cuzco.

Eenmaal in Cuzco werd ik meteen naar mijn gastfamilie gebracht, die wonen trouwens helemaal bovenin de stad. Voor de mensen die het kennen, twee straten boven San Blas, op bijna dezelfde hoogte als Saqsay Waman, kortom prachtig uitzicht over de bergen. Mijn gastfamilie is trouwens typisch zuid-amerikaans en zeer groot, beneden woont een moeder met een zoon (Luis) van 21 en een dochter van 14, daarboven een opa, een moeder en haar twee dochtertjes een van 12 en een van 2. en daarboven bevind zich mijn kamer en het soort van appartementje wat ik deel met een broer van deze moeders en zijn vriendin. Daarbij wonen er boven mij nog een aantal buitenlanders met wie ik nauwelijks contact heb, en op dat moment woonde ik met nog twee buitenlandse meisjes Akina en Rachel.
Zondag zou mijn tas op het vliegveld van Cuzco moeten zijn, dus vol goede moed ging ik daar heen. Mij was verteld dat ik gewoon kon doorlopen naar een aparte bagagebalie, ja heel leuk en aardig maar deze balie bleek dus niet te bestaan. Ik ging daarom maar wat rondvragen wat er normaal met dat soort bagage gebeurd, echter wist niemand mij echt te helpen en werd ik alleen maar van de kast naar de muur gestuurd, erg frustrerend. Er stond wel op het briefje van mijn bagage een telefoonnummer, maar zij waren niet te bereiken want dat had iemand nog voor mij geprobeerd. Toen ik later nogmaals op dat papiertje keek bleek dan ook dat dit telefoonnummer in het weekend niet te bereiken was, heel erg fijn. Zonder tas ging ik dus weer terug, echter had ik heel veel behoefte aan schone en fijne kleren. Gelukkig dekt mijn verzekering het een en ander en ben ik na even mn frustratie kwijt te zijn geraakt door even met Irene te bellen gaan shoppen.
De rest van de dag heb ik met Akina en Rachel de stad wat verkend, en wat is het ontzettend mooi hier! Allemaal oude gebouwen, leuke straatjes en prachtige kathedralen.
Overigens ben ik hier echt op het juiste moment, er waren de eerste 1,5 week allemaal feesten gaande ter ere van het bestaan van de stad Cuzco. Elke dag waren er parades van mensen in klederdracht en werd er gedanst in de straat.
Mijn eerste week volgde ik nog wat Spaans om alles weer even op te frissen alvorens ik aan mijn vrijwilligerswerk zou beginnen. Ik ben nu vrijwilliger bij CEDNA, een centrum voor jonge gezinnen die zich met name richt op verbetering van de levensomstandigheden en emancipatie van de moeders. Helaas heb ik tot nu toe niks gezien van dit project, de eerste week waren er nauwelijks bezigheden door de feesten in de stad. Bovendien is het momenteel erg rustig en zijn er weinig deelnemers, maar toch hoop ik snel meer te zien en meer te doen dan posters maken en flyers uitdelen. Al heb ik gisteren wel meegeholpen aan een verslag van de afgelopen periode en dat maak ik vanmiddag af. Behalve dat het werk tot nu toe dus wat tegenvalt zijn de mensen wel super leuk, en ook waren er 2 andere leuke vrijwilligers waarvan er eentje helaas al weer terug naar huis is.
Mijn weekenden heb ik tot nu toe gevuld met door de stad lopen en de feesten bijwonen en bewonderen. Ook ben ik naar Saqsay Waman, ook wel sexy woman genoemd, geweest, dit is een oude Inca Ruine en ernaast staat een wit christus beeld. Waar het echter vooral om te doen is is het mooie uitzicht over de stad, echt genieten!
Ook heb ik veel opgetrokken met Akina en Rachel, echter verliep vorig weekend iets minder lekker. Akina stond ineens op met hevige rugpijn en heel vreemd geheugen verlies, en ondanks dat we eerst dachten dat het wel zou zakken bleek het toch wel serieus te zijn, erg serieus! Afgelopen zaterdag heb ik dan ook een prive ziekenhuis hier van binnen gezien. Akina bleek wel zo ziek te zijn dat het beter was als ze terug naar huis zou gaan om daar behandelt te worden. Ik hoop dat ze snel weer beter wordt!
Inmiddels heb ik wel een nieuw huisgenootje en vermaak ik me echt meer dan prima ook met mensen van vrijwilligerswerk en mijn gastbroertje Luis. Gisteren zijn we dan ook met een groepje wat gaan drinken en poolen (Alexis het andere meisje op vrijwilligerswerk, 2 vrienden van haar, Alyssa die nu bij mij in huis woont en Luis mijn gastbroertje). Het was enorm gezellig en met onze skills hebben we 1,5 uur over twee potjes pool in teams gedaan, een enorme prestatie al zeg ik het zelf.
Dit weekend heb ik dan eindelijk mijn eerste echte uitstapje staan, en wel meteen naar Machu Pichu, ik ben heel erg benieuwd!

Veel Liefs,
Hilde