cuzco times fly

Mijn tijd in Cuzco zit er alweer een ruime week op, maar wat heb ik genoten van de goede tijd met leuke mensen in deze mooie stad. Een stad waarin ik elke dag langs een groep toeristen moest glippen die een oude incamuur in een smal straatje stonden te bewonderen, waar dagelijks iemand zijn lama uitlaat en toeristen proberen te strikken om betaald foto's mee te nemen en de straten waarin je om de haverklap gevraagd wordt of je een betaalde massage wilt ontvangen. Ondanks dat ik al een verslag heb geschreven over Cuzco heb ik nog maar weinig verteld over waar ik me hier mee bezig heb gehouden, dus bij deze.

Mijn hoofdactiviteit bestond uit het doen van vrijwilligerswerk bij CEDNA, een organisatie die vrouwen en gezinnen vooruit probeert te helpen. Door les te geven aan vrouwen proberen we de situatie van deze jonge gezinnen te verbeteren. Zo geven we les in hygiene en proberen we extra inkomsten te generen en de huizen van deze mensen te verbeteren. Om een idee te geven, we leren mensen dat ze hun handen moeten wassen en proberen een aparte wc te genereren (geloof het of niet maar mensen deden hun behoeftes hiervoor bijvoorbeeld gewoon in de tuin). Naast deze lessen plegen we huisbezoeken om te kijken hoe alles ervoor staat.

Helaas heb ik zelf direct niet heel veel kunnen bijdragen en zo mochten Alexis en ik vaak niet mee naar binnen. Tijdens de lessen letten wij ook vaak op de, wel enorm schattige en lieve kinderen. Zelf was ik vrij verbaasd dat ze weinig spelletjes kenden om op straat te spelen, dat terwijl ze weinig of geen speelgoed hebben. Dus dat hebben we ze maar snel bijgebracht, annemaria koekoek werd een soort van hit. Niet dat alle kinderen oud genoeg zijn om echt stil te staan na een ronde, maar he dat drukt de pret niet.

De laatste dag van mijn vrijwilligerswerk was er een joodse groep die jaarlijks een donatie geeft en dan komt kijken in het project. Zo gaven ze dit keer heel simpele waterfilters om ervoor te zorgen dat de kinderen minder parasieten binnen krijgen. De waterbron die deze mensen gebruiken bevindt zich namelijk naast een voormalige vuilnisbelt en daarbij is het water zelf groengelig van kleur. Na in de ochtend een inleidend praatje te hebben gegeven, waar ik ingezet werd als tolk, hebben we 's middags de filters geïnstalleerd. Deze zijn echter van de simpelste soort, de mensen halen hun water namelijk met emmers, en deze filters kunnen daarop geïnstalleerd worden.

Aangezien het mijn laatste dag was en ik diezelfde avond nog door zou gaan richting Bolivia, vond ik het minder prettig dat mij niet verteld was dat we de hele dag in Belen zouden zijn. Belen is de wijk waar wij vrijwilligerswerk uitvoeren en dit ligt aan de rand van Cuzco bovenop een berg, waar geen taxi's komen. Ik was dan ook een stuk later thuis dan gepland. Kortom ik moest snel mijn was op halen, wat snacks kopen voor in de bus en mijn tas inpakken. Daarbij had ik ook in Belen geluncht en had ik tussen de middag mijn gastfamilie niet gezien en 's avonds ging ik uiteten met Alexis, Simren en een vriend van hen... En deze plannen was ik niet van plan te wijzigen, allereerst had ik een goede maaltijd nodig voordat ik zo'n 10 uur in een bus zou doorbrengen, een gewone avondmaaltijd hier bestaat dan wel uit een ei met wat brood of chocoladepudding of iets anders kleins, daarnaast is het gezelliger om met vrienden te eten, want 's avonds eet iedereen apart. Helaas waren de meesten niet thuis toen ik wegging en ook toen ik later terug kwam voor mijn tas was niet iedereen er :(. Nu kom ik mijn laatste weekend terug in Cuzco en zal ik dan terugkomen om normaal gedag te zeggen tegen iedereen, althans ik hoop ze dan te zien.

Inmiddels ben ik dus al doorgereisd naar Bolivia en heb hier al een trip gedaan, maar daarover de volgende keer meer ;).

De weekenden hiervoor heb ik trouwens gevuld met een dag raften op de urubamba rivier en de week erna ben ik met Simren en Alexis gaan mountainbiken, niet in sacred valley zoals de meesten doen, maar rondom een heel mooi meer, waarbij we niet langs de weg hoefden te fietsen maar gewoon op een rustig pad. Het andere voordeel van deze niet zo populaire fietsroute hield in dat we een privé tour kregen, twee gidsen en een extra volgauto die ook nog eens de foto's maakten. Bij deze organisatie (zelfde als van het raften) was er na afloop een warme douche met goede waterdruk, een sauna (die overigens iets anders is dan in ons land, het is namelijk een houtkachel in een gesloten ruimte) en ook konden we ons nog uitleven op een tokkelbaan wiehoe. De zondag voor mijn vertrek zijn we nog samen gaan wandelen naar de maanvallei en hebben we daar nog even gepicknickt. Ik heb tot zover van Cuzco en omgeving genoten :) en dat genieten lukt me in Bolivia ook goed.