op naar Bolivia

Mijn reis naar Bolivia begon wederom bijna 2 weken geleden. Vanuit Cuzco vertrok ik met een van de meest toeristische bussen Bolivia Hop richting Bolivia. Waarom ik toch voor deze toeristische bus koos? Tussendoor kon je op een aantal punten uitstappen en tours doen om later verder te gaan. Daarbij leek het mij een goed punt om anderen te leren kennen. Al bij het aanwezig melden kwam ik een Nederlands meisje, Linda, tegen, de eerste die ik ongeveer in Cuzco ben tegen gekomen, kortom gezelligheid.

Linda had net als menig ander versnaperingen gekocht voor de busreis, waaronder coca snoepjes. Coca wordt hier totaal niet als drugs beschouwd, alles wat natuurlijk is is geen drugs. En dus vind je hier coca bladeren en allerlei variaties en verwerkingen waaronder dus ook deze snoepjes. Tijdens de busreis werd me er een aangeboden en na een paar seconden kwam er echt een smerige smaak vrij, ondanks dat aten zowel Linda als ik een zo'n snoepje op om ons er vervolgens niet meer aan te wagen. Echter had Linda een hele zak van deze snoepjes, uitdelen dus. Het was hilarisch om bijna iedereen dezelfde smaaksensatie te zien evenaren met daarbij behorende mooie gezichten.

De busreis ging natuurlijk verder de eerste stop was Puno aan het Titicacameer en daar moest en zou ik natuurlijk heen. Met een bootje gingen we richting Uros, drijvende eilanden gemaakt van riet, en kregen we hier een korte tour/uitleg. Het eiland is zoals je misschien wel begrijpt mini en erg wiebelig als een soort verstevigd moeras. Toch wonen hier enkele gezinnen in kleine hutjes. Echter heb ik het idee dat zij vooral leven van het toerisme en was deze tour ook erg commercieel ingesteld. Desalniettemin was het wel grappig om even op zo'n eiland geweest te zijn. Later gingen we met de boot verder naar het volgende en grotere eiland waar we ook gingen lunchen. Eigenlijk waar we vooral naar boven liepen daar gingen lunchen en vervolgens weer terug. Heel kort zijn we nog op het centrale plein geweest en hebben we de plaatselijke handwerkshop bekeken.

'S avonds sliepen we in Puno en zijn we daarvoor nog lekker uiteten geweest. In het restaurantje speelde een band traditionele muziek, helaas stopte dit vlak nadat we binnen kwamen. Wel werd ons een cd van deze band te koop aangeboden, dat ging me nou net te ver. Het personeel liet te wensen over, maar gelukkig smaakte het eten zeer goed.

Na 's ochtends nog snel te hebben genoten van een warme douche (met mini straal) en een heeel snel ontbijtje aangezien de taxi naar de bus eerder was dan gepland, stapten we weer de bus in. Dit keer gingen we naar de andere kant van het meer in Bolivia dus naar Copacabana. De grensovergang ging voor iedereen die niet uit de VS kwam erg soepel, wel moesten we lang wachten, want we waren immers met een hele groep en ook met veel amerikanen (zij moeten oa 135 dollar betalen, pasfoto's en wat kopieen meenemen).

Eenmaal in Copacabana stapten we ook hier op de boot naar een van de eilanden Isla del Sol. Deze is in tegenstelling tot de eilanden aan de Peruvaanse kant autentieker en ook het uitzicht is mooi, op verschillende bergtoppen ook die met sneeuw.

's avonds stapten we weer in de bus, echter heel even. Want omdat we de gevaarlijke wegen ontweken moest de bus op een soort pont worden gezet, wat ze niet veilig achten met passagiers. Dus als een soort bootvluchtelingen stapten wij op een ander klein bootje waar we in het donker lichtelijk op elkaar gepropt naar de overkant van het water werden gebracht. Toen ook de bus de overkant bereikten ging de tocht door naar La Paz.

La Paz is veel leuker dan ik verwachtte, ja het is een grote stad maar veel stukken doen niet zo aan. Ik heb een stadstoer gedaan, waar we langs de markt gingen en ook langs de heksenmarkt waar ze lamaembryo's verkochten om te offeren. Echter bleef ik maar kort, salar de Uyuni wachtte op me